Był piękny i słoneczny dzień... O „wyciszanych” narracjach mieszkańców Sarajewa

Abstrakt

Premiera spektaklu Bio je lijep i sunčan dan... w reżyserii Tanji Miletić-Oručević w Sarajewskim Teatrze Wojennym (Sarajevski Ratni Teatar – SARTR) odbyła się w maju 2012 roku. Data ta została celowo wybrana: zarówno miesiąc, jak i rok nawiązywały do dramatycznej historii oblężenia miasta oraz do rocznicy założenia samego teatru. Przedstawienie powstało na podstawie książki, którą tworzą wspomnienia mieszkańców Sarajewa tylko z jednego dnia – 2 maja 1992 roku. Ich autorzy reprezentują różne grupy wiekowe, społeczne i zawodowe, i każdy z nich pisze o osobistych doświadczeniach składających się jednakże na zbiorową pamięć o pierwszym dniu oblężenia. Artykuł jest próbą wyjaśnienia strategii projektu teatralnego, jego istotnych kontekstów oraz dalszych konsekwencji. Przedmiotem refleksji nie jest tym samym krytyka teatralna i recenzja samego spektaklu, a raczej refleksja nad jego dokumentalnym wymiarem – także w oparciu o rozmowy z jego reżyserką. Spektakl teatralny jest w tym przypadku ramą, która może służyć rozważaniom o kulturowych praktykach ekspresji pewnych doświadczeń, polityki pamięci i konstruowania znaczących strategii opowiadania i narracji