Spuścizna materialna nuncjusza Maria Filonardiego — spostrzeżenia na podstawie fragmentu inwentarza pośmiertnego z 1644 roku
DOI:
https://doi.org/10.23858/KHKM69.2021.3.010Słowa kluczowe:
Polska, Rzym, Mario Filonardi, nuncjusz, inwentarz pośmiertnyAbstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie fragmentu niepublikowanego dotychczas inwentarza pośmiertnego Mario Filonardiego z 18 sierpnia 1644 r., przechowywanego w Archivio Doria Landi Pamphili w Rzymie. M. Filonardi był nuncjuszem papieskim przebywającym w Polsce w latach 1636–1643, a zakończył swą misję jako persona non grata. W artykule zaprezentowano dotychczasowe ustalenia dotyczące przebiegu tej nuncjatury. Zamieszczony fragment źródła został przetłumaczony na język polski.
Pobrania
Bibliografia
ADLP [Archivio Doria Landi Pamphili], Roma, sygn. Archivolo busta 123.
ANP. 2003. Acta Nuntiaturae Polonae, t. XXV: Marius Filonardi (1635–1643), Vol. 1: (12 II 1635–29 X 1636) in quo publicantur etiam documenta, ed. T. Chynczewska-Hennel, Cracoviae.
ANP. 2006. Acta Nuntiaturae Polonae, t. XXV: Marius Filonardi (1635–1643), Vol. 2: (1 XI 1636–31 X 1637) in quo publicantur etiam documenta, ed. T. Chynczewska-Hennel, Cracoviae.
ANP. (w druku). Acta Nuntiaturae Polonae, t. XXV: Marius Filonardi (1635–1643), Vol. 3: (1 XI 1637–31 X 1638) in quo publicantur etiam documenta, ed. T. Chynczewska-Hennel, Cracoviae.
Chynczewska-Hennel Teresa. 2006. Nuncjusz i król. Nuncjatura Maria Filonardiego w Rzeczypospolitej 1636–1643, Warszawa.
Dumanowski Jarosław. 2006. Świat rzeczy szlachty wielkopolskiej w XVIII wieku, Toruń.
Fitych Tadeusz. 2005. Struktura i funkcjonowanie nuncjatury Giovanniego Battisty Lancellottiego (1622–1627), Opole.
Główka Dariusz. 2004. Majątek osobisty duchowieństwa katolickiego w Koronie w XVII i XVII wieku, Warszawa.
Główka Dariusz, Klonder Andrzej. 2003. Inwentarze mienia w badaniach kultury Europy od średniowiecza po nowożytność, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, R. LI, nr 2, s. 157–176.
Henderson John. 2006. The Renaissance Hospital. Healing the Body and Healing the Soul, New Haven–London.
Janowski Piotr Józef. 2020. Nieznane fakty z życia i działalności artystycznej rzeźbiarza Sebastiana Sali w świetle inwentarza pośmiertnego z 1652 r., „Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym”, t. 56 (4), s. 17–40, https://doi.org/10.12775/KLIO.2020.059 (dostęp 20.09.2021).
Justyniarska-Chojak Katarzyna. 2010. Testamenty i inwentarze pośmiertne z ksiąg miejskich województwa sandomierskiego (XVI–XVII wiek), Kielce.
Klonder Andrzej. 2000. Wszystka spuścizna w Bogu spoczywającego. Majątek ruchomy zwykłych mieszkańców Elbląga i Gdańska w XVII wieku, Warszawa.
Litwin Henryk. 2018. Chwała Północy. Rzeczpospolita w polityce Stolicy Apostolskiej 1598–1648, Warszawa.
Mazzi Maria Serena. 1980. Gli inventari dei beni. Storia di oggetti e storia di uomini, „Societa e Storia”, no 7, s. 203–214.
Michałowska Marta. 2008. Leksykon włókiennictwa, Warszawa.
Mohrmann Ruth-E. 2005. Pośmiertne inwentarze mienia — krytyka źródła, problemy badawcze, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, R. LIII, nr 2, s. 137–145.
Osiecka-Samsonowicz Hanna. 2003. Agostino Locci (1601–po 1660). Scenograf i architekt na dworze królewskim w Polsce, Warszawa.
Pedraza Gracia Manuel José. 2013. Inventari e biblioteche una questione di metodo, Milano.
Penkała-Jastrzębska Anna. 2020. Mit srebrnej łyżeczki? Przedziały prestiżowe w szlacheckich inwentarzach majątkowych z ksiąg grodzkich województwa krakowskiego w czasach saskich, „Kwartalnik Historyczny”, R. CXXVIII, nr 1, s. 33–62.
Pielas Jacek. 2015. Inwentarze pośmiertne ruchomości szlachty sandomierskiej z XVII–XVIII wieku — perspektywy i problemy metodologiczne przygotowywanej edycji źródłowej, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, R. LXIII, nr 4, s. 629–635.
Pośpiech Andrzej. 1992. Pułapka oczywistości. Pośmiertne spisy ruchomości szlachty wielkopolskiej z XVII wieku, Warszawa.
Russo Maria Antonietta. 2013. Gli inventarii post mortem specchio delle ricchezze e delle miserie familiari. Il caso di Luna (XV secolo), „Mediterranea — Ricerche Storiche”, Anno X, no 28, s. 249–274.
Samsonowicz Hanna. 1998. Krakowskie Przedmieście w okresie panowania dynastii Wazów, [w:] Historyczne centrum Warszawy. Urbanistyka, architektura, problemy konserwatorskie, red. B. Wierzbicka, Warszawa, s. 68–79.
Sowina Urszula. 2019. Towary w inwentarzach rzeczy mieszczan krakowskich na przełomie średniowiecza i nowożytności, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, R. LXVII, nr 4, s. 437–450, https://doi.org/10.23858/KHKM67.2019.4.003 (dostęp 20.09.2021).
Spalazzani Marco, Gaeta Bertela. 1992. Libro d’inventario dei beni di Lorenzo il Magnifico, Firenze.
Turnau Irena. 1991. Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy w Polsce od średniowiecza do początków XIX w., Warszawa.
Tygielski Wojciech. 1992. Z Rzymu do Rzeczypospolitej. Studia z dziejów nuncjatury apostolskiej w Polsce, XVI–XVII w., Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
