Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

ZASADY OGÓLNE
Procedura recenzyjna, przygotowanie do druku oraz publikacja tekstów na łamach czasopisma są bezpłatne.
Autorzy, którzy zamierzają publikować teksty na łamach "Kwartalnika Historii Kultury Materialnej", są zobowiązani do zastosowania aktualnych zasad wydawniczych (wyszczególnionych poniżej).
Redakcja zastrzega sobie prawo do odsyłania tekstów autorom, którzy nie wprowadzą poniższych zasad, z prośbą o spełnienie tego wymogu.
Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania w tekście poprawek stylistycznych i formalnych zgodnych z zasadami języka polskiego i edytorstwa.
Redakcja zastrzega sobie prawo do odmowy publikacji artykułu, który nie spełnia norm formalnych lub uzyskał negatywne recenzje merytoryczne .
Redakcja dopuszcza publikację w języku angielskim pod warunkiem przesłania tekstu przygotowanego bądź adjustowanego przez certyfikowanego tłumacza.
Po zaakceptowaniu tekstu i po przekazaniu go do publikacji w konkretnym numerze czasopisma, autorzy są zobligowani do podpisania umowy wydawniczej.

Prosimy o zapoznanie się także z informacjami zamieszczonymi w częściach: Etyka publikacyjna, Polityka praw autorskich, Procedury oraz Polityka archiwizacji.

PRZESYŁANIE I FORMAT PLIKÓW
Artykuły powinny być złożone przez niniejszą stronę internetową (OJS).
Wymagane jest podpisane oświadczenie o wkładzie procentowym danego autora w przygotowanie artykułu, które powinno być załączone jako osobny plik.
Dostarczony tekst powinien być zapisany w formacie .doc (.docx) lub innym obsługiwanym przez Microsoft Word.
Wszystkie części składowe tekstu przekazywane Redakcji (tekst, tabele, podpisy pod ryciny, abstrakt, streszczenie, słowa kluczowe) powinny zaczynać się od nowej strony lub stanowić osobne pliki.
Ze względu na proces podwójnej ślepej recencji autorzy mają obowiązek zadbać o anonimizację plików zawierających tekst główny, strzeszczenie, abstrakt, podpisy do tabel i rycin - w tych elementach zgłoszenia nie mogą znaleźć się żadne dane autorów ani jakiekolwiek informacje umożliwiające ich identyfikację. Powołując się na swoje prace, autorzy nie mogą stosować sformułowań typu: 'jak pisałam w artykule....', 'mój artykuł dotyczący....' itp. Takie sformułowania, podobnie jak informacja o szczegółach finansowania badań, mogą zostać dodane po zakończeniu procesu recenzji.

PRZYGOTOWANIE ARTYKUŁU
Teksty niekompletne, bez bibliografii, streszczenia, podpisów pod ryciny i tytułów tabel oraz niedostosowane do poniższych wytycznych, nie będą dopuszczone do dalszych etapów procesu recenzyjnego.

Formatowanie tekstu
Dostarczony tekst powinien być zapisany czcionką Times New Roman, wielkość liter 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza, liczba znaków na stronie ok. 1800. Prosimy o nieużywanie pogrubień oraz spacji do rozmieszczania i wyrównywania tekstu.

Słowa kluczowe
Po tytule artykułu należy umieścić od pięciu do siedmiu słów kluczowych w języku polskim i angielskim.
Przykład:
Słowa kluczowe: Janowiec, miasto, źródła, archeologia, nowożytność
Key words: Janowiec, city, sources, archaeology, modern age

Afiliacja i adres autora lub autorów
Prosimy podawać tylko jedną afiliację autora wraz z adresem do korespondencji i mailem, a w przypadku jej braku – jedynie adres do korespondencji. Dane te należy zamieścić w osobnym pliku tekstowym. Każdy z autorów zobowiązany jest do podania indywidualnego numeru ORCID – Open Researcher and Contributor ID (jest to warunek przyjęcia tekstu do druku).
W tym pliku można zamieścić informacje o finansowaniu badań. Zostaną one dodane do artykułu po zakończeniu procesu recenzji.

Tekst
- cytaty w języku polskim oraz w językach obcych należy ująć w cudzysłów;
- cytat w cytacie oznacza się cudzysłowem francuskim (‹‹cytat przykładowy››);
- kursywa jest stosowana dla tytułów opracowań wydanych drukiem oraz dla pojedynczych nieprzyswojonych polszczyźnie wyrażeń, zwrotów i terminów obcojęzycznych, niebędących cytatami (np. sensu stricto, last but not least itp.);
- odsyłacze do przypisów w tekstach polskich umieszcza się przed kropką kończącą zdanie, wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu (r., w., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania; w tekstach angielskich, zgodnie z zasadami tego języka, odsyłacz powinien znaleźć się po znaku przestankowym;
- w tekście należy stosować skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., tj., tzn., ok., etc., r., w., itp., itd. oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania;
- nazwy miesięcy oraz dekady należy określać słownie (styczeń, luty, lata dwudzieste itd.).

Abstrakt
Do artykułów przeznaczonych do publikacji w działach „Studia i Materiały”, „Komunikaty Naukowe”, "Źródła", "Metody badawcze" i "Przegląd badań" oraz "Artykuły recenzyjne" należy dołączyć abstrakt (maksymalnie 800 znaków ze spacjami), w języku polskim i angielskim (w tym tytuł artykułu w języku angielskim). Powinien wskazywać cel/e tekstu, podstawę i metody analiz oraz wnioski.

Bibliografia
Na końcu tekstu należy zamieścić wykaz cytowanych źródeł i piśmiennictwa przedmiotu w porządku alfabetycznym, w działach: źródła archiwalne oraz źródła i opracowania publikowane, a w razie potrzeby także: opracowania niepublikowane. Każda pozycja wykazu stanowi rozwinięcie zapisu skróconego zastosowanego w przypisach.
Przykład:
Źródła archiwalne
AAP [Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu], AC [Acta Causarum], sygn. 143, 145.
AGAD [Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie], ASK [Archiwum Skarbu Koronnego], dział XLVI, sygn. 103d.
AMW [Archiwum Państwowe m.st. Warszawy i woj. warszawskiego], WTD [Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności], sygn. 459.
AP Gdańsk [Archiwum Państwowe w Gdańsku], AME [Archiwum Miasta Elbląga, 369,1], sygn. 2402, 2938.
B. Oss. [Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu], rkps 43.

Źródła i opracowania publikowane (monografie, artykuły w czasopismach, seriach wydawniczych lub pracach zbiorowych)
Akta. 1951. Akta do dziejów Polski na morzu, wyd. W. Czapliński, 7: 1632–1648, 1, Gdańsk.
Das Ausgabebuch. 1911. Das Ausgabebuch des Marienburger Hauskomturs für die Jahre 1410–1420, wyd. W. Ziesemer, Königsberg.
Długosz Jan. 1864. Liber beneficiorum Diocesis cracoviensis, wyd. A. Przeździecki, 2, Kraków.
Gumowski Marian. 1961. Dzieje mennicy toruńskiej, Toruń.
Lustracja. 1961. Lustracja województwa pomorskiego, wyd. S. Hoszowski, Gdańsk.
Radziwiłł Albrycht Stanisław. 1980. Pamiętnik o dziejach w Polsce, 1: 1632–1636, wyd. A. Przyboś, R. Żelewski, Warszawa.
Samsonowicz Henryk. 2002. Wiejskość osad miejskich w późnym średniowieczu, [w:] Civitas et villa. Miasto i wieś w średniowiecznej Europie Środkowej, red. C. Buśko i in., Warszawa–Praha, s. 13–16.
Suchodolski Stanisław. 1997. Magia czy roztargnienie? Kilka uwag o tak zwanych drobnych znaleziskach monet, Archaeologia Historica Polona, 5, red. J. Olczak, Toruń, s. 193–201.
Wyrobisz Andrzej. 1964a. Solec nad Wisłą. Historia małopolskiego miasteczka, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, 12, 1, s. 19–26.
Wyrobisz Andrzej. 1964b. Inwentarz miasta Solca z 1787 roku, Studia z dziejów rzemiosła i przemysłu, 4, red. Z. Kamieńska, Wrocław, s. 163–223.

W przypadku publikacji książkowych polskich, w pełnych opisach bibliograficznych poza autorem i tytułem, względnie tytułem i nazwiskiem wydawcy lub redaktora tomu albo pracy zbiorowej (zawsze w mianowniku), należy podać miejsce i rok wydania;
- w przypadku wydawnictw obcych, poza w/w informacjami również podajemy miejsce i rok wydanie, zaś nie nazwę wydawnictwa;
- kolejne publikacje tego samego autora wydane w tym samym roku należy oznaczyć po roku wydania kolejnymi małymi literami alfabetu;
- wszystkie tytuły prac zbiorowych i artykułów należy pisać kursywą (poza pracami jeszcze nie opublikowanymi, np. będącymi w druku);
- przed tytułem prac zbiorowych należy wstawiać [w:];
- nazwiska redaktora (redaktorów) prac zbiorowych zapisywać należy po tytule lub konkretnym tomie;
- nie podaje się skrótów oznaczających tom, rocznik, zeszyt, numer, część czasopism, wydawnictw ciągłych i wydawnictw zwartych seryjnych, a także tom wydawnictw zwartych nieseryjnych (książkowych: monografii i innych). Cyfrę oznaczającą część tomu oddziela się przecinkiem od numeru tomu, np. 25, 4;
- tytuły prac niepublikowanych (maszynopisów) należy ujmować w cudzysłów, podać miejsce i rok powstania oraz opatrzyć informacją o miejscu archiwizacji;
- czasopisma oznacza się cudzysłowem i nie podaje miejsca wydania;
- na końcu zapisu bibliograficznego stawia się kropkę.
- w przypadku publikacji w słowiańskich alfabetach cyrylickich w Bibliografii i przypisach stosujemy zapisy transliterowane zgodnie z zasadami opartymi na Polskiej Normie PN-ISO 9 obowiązującej od 1 lutego 2000 roku: Transliteracja znaków cyrylickich na znaki łacińskie. Języki słowiańskie i niesłowiańskie. Nazwiska oraz nazwy geograficzne w treści tekstu głównego i przypisów, a także tabel i map winny być transkrybowane zgodnie z uchwałami Komitetu Językoznawstwa PAN z dnia 20 stycznia 1956 r., opublikowanymi w Pisowni polskiej (Wrocław 1957).

Szczegóły dostępne są pod adresem: https://sjp.pwn.pl/zasady/Transliteracja-i-transkrypcja-slowianskich-alfabetow-cyrylickich;629693.html

Przykład:

transkrypcja: Michaił Konstantinowicz Kargier

zapis bibliograficzny:

Karger M.K. 1940.

Karger Mihail Konstantinovič. 1940. K voprosu o Kieve v VIII–IX vv., „Kratkie soobŝeniâ o dokladah i polevyh issledovaniâh Instituta istorii material′noj kul′tury AN SSSR”, 6, s. 61–66.

Przypisy
Stosować należy przypisy dolne, czcionką Times New Roman, wielkość liter 10 pkt., interlinia 1 wiersz, z wcięciem 1 tabulator;
- we wszystkich cytowaniach stosować należy zapis skrócony, odsyłający do konkretnej pozycji zamieszczonej w bibliografii;
- zapis skrócony publikacji składa się z nazwiska oraz inicjału imienia autora lub autorów, w publikacjach źródłowych lub zbiorowych z pierwszego rzeczownika tytułu, a następnie z daty wydania i cytowanych stron.
- prosimy nie stosować zapisów: tamże, tenże, ibidem, op. cit.
Przykłady:
1  Gumowski M. 1961, s. 33–42.
2  Lustracja. 1961, s. 104.
3  Lustracja. 1961, s. 52–54.
4  AAP, AC, sygn. 145, k. 11r–12v.
5  Suchodolski S. 1997, s. 197–199.
6  AGAD, ASK, dz. XLVI, sygn. 103, k.2v; AMW, WTD, sygn. 459, s. 11.
7  Akta. 1951, s. 145–159.
8  Wyrobisz A. 1964a, s. 20; Wyrobisz 1964b, s. 167.
9  B.Oss, rkps 43, k. 25r.
10 AP Gdańsk, AME, sygn. 2402, k 461r – 463r.
11 Samsonowicz H. 2002, s. 14.
12 Das Ausgabebuch. 1911, s. 171.

Ryciny i tabele
Wszystkie ilustracje, tj. rysunki, mapy, fotografie, tablice, wykresy itp. traktuje się jako ryciny, przyjmując dla nich wspólną, ciągłą numerację. Winny być one zamieszczone i cytowane w tekście w kolejności od 1 do x;
- tabele należy opatrzyć odrębną numeracją, a ich tytuły zamieścić w oddzielnym pliku WORD;
- rycin nie należy wklejać w tekst, powinny być zapisane w osobnych plikach w formacie TIFF lub JPG. Minimalna jakość 300 dpi, wielkość dowolna (będzie dostosowywana do tekstu oraz do wymiarów szpalty);
- jeśli rycina stanowi reprodukcję z innej pracy, w podpisie należy powołać się na publikację, z której ją zaczerpnięto, stosując identyczną zasadę jej zapisu, jak przy cytowaniu pracy w tekście głównym;
- na końcu podpisu pod rycinę należy podać autora rysunku lub fotografii;
- wszystkie mapy, plany itp. należy zawsze orientować północą ku górze strony;
- podpisy pod ryciny należy zamieścić w oddzielnym pliku WORD, czcionką Times New Roman, wielkość liter 12 pkt., interlinia 1,5, numerowane cyframi arabskimi.