Opublikowane: 2025-12-15

Polskie przysłowia i obserwacje pogodowe z perspektywy etnoklimatologicznej

Karolina Dziubata-Smykowska
Etnografia Polska
Dział: Blok tematyczny "Meandry lokalnego dziedzictwa" pod redakcją Anny Szymoszyn
DOI https://doi.org/10.23858/EP69.2025.4100

Abstrakt

Globalne zmiany warunków środowiskowych oddziałują nie tylko na codzienne życie, lecz także praktykowanie niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Wraz z temperaturą, rocznym cykl zalegania śniegu, długością okresu wegetacyjnego i bilansu wodnego, zmieniają się praktyki podejmowane w ramach systemu społecznego, generując nowe wyzwania wymagające strategii adaptacyjnych. Jaka w tym kontekście jest rola obrzędowości i porządku ustalonego tradycją? Pogłębioną refleksję nad relacjami człowieka ze środowiskiem, zwłaszcza warunkami meteorologicznymi, zakłada m.in. etnoklimatologia i etnografia klimatu, wpisujące się w subdyscyplinę antropologii pogody. Celem niniejszego artykułu jest zestawienie paremii i prognostyków pogodowych, antropologiczna analiza wyników ich trafności, osadzenie ich w nurcie etnoklimatologicznym oraz refleksja nad współcześnie pełnioną przez nie funkcją. Paremie pogodowe, nazywane także meteorologicznymi lub kalendarzowymi, to krótkie formy ustne powstałe na skutek obserwacji sezonowych zjawisk przyrodniczych i zestawienia ich z kalendarzem religijnym.

Słowa kluczowe:

etnoklimatologia, etnometeorologia, etnografia klimatu, antropologia pogody, niematerialne dziedzictwo kulturowe, meteorologia ludowa

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Dziubata-Smykowska, K. (2025). Polskie przysłowia i obserwacje pogodowe z perspektywy etnoklimatologicznej. Etnografia Polska, 69. https://doi.org/10.23858/EP69.2025.4100

Cited by / Share

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.