Opublikowane: 01.01.2014

Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa – ideowy eksperyment i socjologia w działaniu

Magdalena Matysek-Imielińska

Abstrakt

Warszawską Spółdzielnię Mieszkaniową, a zwłaszcza osiedle Żoliborz, potraktuję jako empiryczny przykład osiedlowej strategii miejskiej, rozwijanej przez okres dwudziestolecia międzywojennego aż do okupacji. Spółdzielnia stała się niezwykłym „środowiskiem” dla kulturowych, antykapitalistycznych oraz okupacyjnych działań oraz miejscem, w którym ukształtował się wzór osobowy żoliborzanina. Codzienne życie mieszkańców spółdzielni jest dziś zapomniane oraz straciło swój oryginalny, niepowtarzalny charakter, sens i kulturowe znaczenie w wyniku historycznych perturbacji i powojennych, komunistycznych wypaczeń. Wątków, które wymagałyby opisu jest wiele: architektoniczne, urbanistyczne, edukacyjne, społeczne, ideologiczne, polityczne, socjologiczne oraz te związane z perspektywą kulturoznawczą (skoncentrowane wokół kulturotwórczej roli Żoliborza), z badaniami stylów życia i wzorów osobowych, z wartościami. Nie lekceważąc żadnego z nich, uwagę swoją skoncentruję na aspekcie ostatnim

Słowa kluczowe:

życie codzienne, miejski styl życia, przestrzeń osiedla, społeczność lokalna, socjalizm

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Matysek-Imielińska, M. (2014). Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa – ideowy eksperyment i socjologia w działaniu. Journal of Urban Ethnology, 12, 149–171. Pobrano z https://journals.iaepan.pl/jue/article/view/666

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.