Opublikowane: 22022-12-08 — zaktualizowane 2022-12-08

Renesansowa curia Lobzoviensis królowej Bony w świetle inwentarza z 1558 roku

Piotr Józef Janowski
Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
Dział: Studia i materiały
DOI https://doi.org/10.23858/KHKM70.2022.3.001

Abstrakt

Czasy Zygmunta I Starego i Bony były dotąd najsłabiej rozpoznaną fazą w dziejach królewskiej rezydencji w podkrakowskim Łobzowie. Na podstawie inwentarza z 1558 r., rachunków wielkorządowych i źródeł ikonograficznych zrekonstruowano układ przestrzenny
wspomnianego założenia, przeanalizowano program użytkowy obiektów wchodzących w jego skład oraz omówiono wykonane wówczas prace budowlane. Najważniejszymi budynkami kompleksu były: dawna wieża kazimierzowska oraz dotychczas niewzmiankowany w literaturze przedmiotu dom mieszkalny położony w sadzie, a ponadto łaźnia, wozownia, stajnie, piekarnia i spichlerz, w bezpośrednim sąsiedztwie ogrodzonej rezydencji znajdował się zwierzyniec. W artykule wykazano, że dzięki modernizacji w pierwszej połowie XVI w. dawna średniowieczna siedziba stała się ważną dla Jagiellonów letnią rezydencją w typie suburbana.

Słowa kluczowe:

Łobzów, Jagiellonowie, Bona, inwentarz, willa renesansowa

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Janowski, P. (2022). Renesansowa curia Lobzoviensis królowej Bony w świetle inwentarza z 1558 roku. Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, 70(3), 271–285. https://doi.org/10.23858/KHKM70.2022.3.001

Cited by / Share

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.