Dwa piece garncarskie odkryte i zbadane przez archeologów z Komisji Badań Dawnej Warszawy w latach pięćdziesiątych XX wieku dostarczyły cennych informacji na temat rzemiosła warszawskiego. Warsztat garncarski miasta Starej Warszawy funkcjonował extra muros. Jest on udokumentowany w źródłach historycznych, testamentem garncarza sporządzonym w 1696 r. Badania archeologiczne dowiodły, że wytwarzano w nim trzy rodzaje wyrobów glinianych: naczynia, kafle i fajki. Do niedawna znany był jako jedyny produkujący w Środkowej Europie główki fajek glinianych – złożonych (typu lüle). W wyniku ponownej analizy archiwalnej dokumentacji wykonanej w trakcie badań stwierdzono dwie fazy funkcjonowania warsztatu. Dzięki rozwojowi wiedzy na temat fajek holenderskich zmieniono dotychczasowe datowanie z końca XVII wieku na pierwszą połowę XVIII wieku.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.