Opublikowane: 2017-01-01

Nowożytny warsztat garncarski ze Starej Warszawy. Nowe ustalenia

Katarzyna Meyza

Abstrakt

Dwa piece garncarskie odkryte i zbadane przez archeologów z Komisji Badań Dawnej Warszawy w latach pięćdziesiątych XX wieku dostarczyły cennych informacji na temat rzemiosła warszawskiego. Warsztat garncarski miasta Starej Warszawy funkcjonował extra muros. Jest on udokumentowany w źródłach historycznych, testamentem garncarza sporządzonym w 1696 r. Badania archeologiczne dowiodły, że wytwarzano w nim trzy rodzaje wyrobów glinianych: naczynia, kafle i fajki. Do niedawna znany był jako jedyny produkujący w Środkowej Europie główki fajek glinianych – złożonych (typu lüle). W wyniku ponownej analizy archiwalnej dokumentacji wykonanej w trakcie badań stwierdzono dwie fazy funkcjonowania warsztatu. Dzięki rozwojowi wiedzy na temat fajek holenderskich zmieniono dotychczasowe datowanie z końca XVII wieku na pierwszą połowę XVIII wieku.

Słowa kluczowe:

warsztat garncarski, testament garncarza, nowożytność

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Meyza, K. (2017). Nowożytny warsztat garncarski ze Starej Warszawy. Nowe ustalenia. Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, 65(2), 189–196. Pobrano z https://journals.iaepan.pl/khkm/article/view/953

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.