Etnografia jako „sztuka pomijania” – odsłona II. Migawki z badań terenowych w Gudżaracie (Indie), 1992
DOI:
https://doi.org/10.23858/JUE19.2021.015Słowa kluczowe:
teren etnograficzny, notatki w dzienniku badań, etnograficzne spotkania, Gudżarat, IndieAbstrakt
Głównym celem artykułu jest pokazanie specyfiki badań terenowych w Indiach na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. Przedstawione refleksje oparte są na niepublikowanych wcześniej notatkach spisanych w marcu i kwietniu 1992 roku. Artykuł pokazuje, w jaki sposób etnograficzne działania w terenie rozumiane
jako „sztuka pomijania” były realizowane w badaniach nad tą samą grupą, jednak odmiennie w obu sąsiadujących ze sobą krajach – Indiach i Pakistanie. Pod określeniem „sztuka pomijania” rozumiem elementy etnograficznej pracy terenowej widoczne w notatkach, które jednak albo nie zostają wykorzystane w publikacjach, albo zostają pominięte w procesie tworzenia antropologii. Notatki te odzwierciedlają ówczesne cele, wizje, techniki badań oraz przemiany realizacji badań na przedmieściach – ówczesnych wioskach – Bhudź, stolicy dystryktu Kaczh. Powrót do starych zapisków daje możliwość spojrzenia na klasyczne znaczenia terenu ze perspektywy współczesnej. Zakładano wówczas, że doświadczenie terenowe polega na byciu z „Innym”. Takie spotkania oznaczały poznanie rozmówców poprzez oddanie im głosu zamiast prób obiektywizowania ich. Artykuł rzuca światło na dwa rodzaje rozmówców w Indiach: profesjonalnych przewodników dostarczających wiedzę o badanej grupie, a z drugiej strony przedstawicieli samej grupy, gdzie wiedzę nabywano poprzez przebywanie z nimi. Tekst ten porównuje również dwa sposoby prowadzenia badań nad grupą o wspólnym pochodzeniu w Indiach i Pakistanie.
Pobrania
Bibliografia
Davison R. 1997. Desert Places, Penguin Books: London.
Demski D. 2007. Obrazy hinduizmu: kultura i religia oczami radżputów i pasterzy, Warszawa: IAE PAN.
Demski D. 2020. Etnografia jako „sztuka pomijania”. Migawki z badań terenowych w Sindh (Pakistan), 1992 [w:] D. Demski, J. Derlicki, A. Woźniak (red.), Antropologiczne wędrówki po „miejscach” bliskich i dalekich, Warszawa: IAE PAN.
Frater J. 1997. Threads of Identity: Embroidery and Adornment of the Nomadic Rabaris, New Delhi: Mapin Publishing.
Godlewski G. 2016. Luneta i radar. Szkice z antropologicznej teorii kultury, Warszawa: Wydawnictwa UW.
Hall E. T. 2003. Ukryty wymiar, Warszawa: Muza.
Hastrup K. 2018. Świadomość mięśniowa. Wytwarzanie wiedzy w Arktyce, tłum. E. Klekot, Teksty Drugie, nr 1, s. 127–153.
Inhorn M. 2006. Defining Women’s health: A Dozen Messages from More Than 150 Ethnographies, Medical Anthropology Qyarterly 20, 3: 345–78.
Irving A. 2018. Podroże dalekie i bliskie. Roz-czarowanie percepcją, wiedzą i ciałem, tłum. S. Sikora, Teksty Drugie 1, 173–200.
Jackson M. 1998. Minima ethnographica. Intersubjectivity and the anthropological project, Chicago: The University of Chicago Press.
Mörike F. 2016. Working misunderstanding and notions of collaboration. Towards a framework of working misunderstanding as analytivcal category for ethnographic insight, Civilisations 65 (1–2), 145–160.
Patzer H. 2018. Napotkanie przedtekstowego. Budowanie wiedzy etnograficznej o migranckich światach troski, Teksty Drugie 1, 111–126.
Rakowski T. 2018. Etnografia przedtekstowa. Fenomenologiczne korzenie interpretacji antropologicznej, Teksty Drugie 1, 16–39.
Waterston A. 2019. Intimate ethnography and the anthropological imagination: Dialectical aspects of the personal and political in My Father;s Wars, American Ethnologist 46 (1), 7–19.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Journal of Urban Ethnology
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.