Opublikowane: 2019-01-01

Ekologia górnictwa. Człowiek a środowisko w średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europie Środkowej

Paweł Cembrzyński
Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
Dział: Studia i materiały
DOI https://doi.org/10.23858/KHKM67.2019.1.002

Abstrakt

Artykuł przedstawia ocenę warunków życia mieszkańców obszarów górniczych w kontekście wpływu górnictwa i hutnictwa na środowisko naturalne w okresie od średniowiecza do wczesnej nowożytności. Studia te powstały na podstawie znalezisk z terenu Schwarzwaldu, Gór Harzu, czeskich i niemieckich Rudaw, Śląska i Małopolski oraz Czech, Moraw i obecnej Słowacji.

Działalność kopalń i hut oddziaływała przede wszystkim na tereny w bezpośrednim sąsiedztwie. Najbardziej widoczną zmianą w środowisku naturalnym było wylesienie spowodowane wyrębem, w związku z zapotrzebowaniem na opał i materiał budowlany. Tempo wylesiania różniło się w zależności od typu złóż i stosowanej technologii górniczej. Mogło być jednak spowolnione, jeżeli prowadzono odpowiednią gospodarkę leśną. Zniszczenia w drzewostanie potęgowane były przez odkrywki górnicze i generalne, następujące przekształcenia powierzchni terenu. Procesy te powodowały erozję, a w niektórych rejonach pustynnienie. Na wszystkich etapach procesu produkcji uwalniane do środowiska były toksyczne substancje, takie jak ołów, miedź, kadm i arsen. Zanieczyszczone nimi odpady wstępnej obróbki (kruszenie, mielenie) składowane były przeważnie w pobliżu kopalń. Część z nich, w trakcie płukania rudy, trafiała bezpośrednio do cieków wodnych. Tą drogą toksyczne pierwiastki transportowane były na znaczne odległości, nawet na położone z dala od rejonów górniczych tereny produkcji żywności. Najniebezpieczniejsze substancje uwalniane były podczas procesu wytapiania. Większość z nich osiadała w pobliżu hut, a ich stężenie malało wraz z odległością.Na zdegradowanych i zanieczyszczonych terenach żyli górnicy i hutnicy z rodzinami oraz ludność pośrednio pracująca na rzecz górnictwa. Wszyscy oni wchłaniali toksyczne substancje poprzez pożywienie, wodę i inhalację, co mogło prowadzić do licznych schorzeń, a nawet powodować wzrost śmiertelności. Jest bardzo prawdopodobne, że ludność ta była świadoma zagrożenia, ale optymalizacja kosztów produkcji była istotniejsza niż zdrowie. Świadczy o tym powstawanie zabudowań mieszkalnych w pobliżu hut oraz umieszczanie stałych osiedli niedaleko miejsc wydobycia i wstępnego przerobu surowców. Bez wątpienia w średniowieczu i w okresie wczesnonowożytnym intensyfikacja produkcji i zmiany w organizacji społecznej górników doprowadziły do ogólnego obniżenia jakości życia w regionach górniczych.

Słowa kluczowe:

archeologia górnictwa, osadnictwo, człowiek- środowisko, średniowiecze, wczesna nowożytność

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Cembrzyński, P. (2019). Ekologia górnictwa. Człowiek a środowisko w średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europie Środkowej. Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, 67(1), 17–39. https://doi.org/10.23858/KHKM67.2019.1.002

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.