Święta Barbara — patronka rybaków i ludzi morza
Słowa kluczowe:
św. Barbara, kult, kultura materialna, kultura duchowa, historiaAbstrakt
Recenzja
Pobrania
Bibliografia
Barbara. 2005. Św. Barbara i Barbarka, red. W. Rozynkowski, W. Miszewski, Toruń.
Błażewicz-Oberda Agnieszka. 2010. Kult świętej Barbary w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach, [w:] Z dziejów średniowiecza. Pamięci Profesora Jana Powierskiego (1940–1999), red. W. Długokęcki, Gdańsk, s. 11–32.
Kujot Stanisław. 1875. Głowa świętéj Barbary. Powieść z przeszłości Pomorza, Pelplin.
Mroczko Teresa. 1974. Czerwińska herma św. Barbary, „Studia Źródłoznawcze”, 19, s. 85–116.
Otton. 2021. Święty Otton — Apostoł Pomorza, red. A. Kuik-Kalinowska, Chrześcijaństwo na Pomorzu. Kultura duchowa i materialna, [1], Słupsk–Wejherowo.
Rozynkowski Waldemar. 2000. Powstanie i rozwój sieci parafialnej w diecezji chełmińskiej w czasach panowania zakonu krzyżackiego, Toruń.
Rozynkowski Waldemar. 2006. Omnes Sancti et Sanctae Dei. Studium nad kultem świętych w diecezjach pruskich państwa zakonu krzyżackiego, Malbork.
Rozynkowski Waldemar. 2012. Studia nad liturgią w zakonie krzyżackim w Prusach. Z badań nad religijnością w późnym średniowieczu, Toruń.
Urkundenbuch. 1885. Urkundenbuch des Bisthums Culm, oprac. C.P. Woelky, 1, Das Bisthum Culm unter dem deutschen Orden 1243–1466, Danzig.
Urkundenbuch. 1887. Urkundenbuch des Bisthums Culm, oprac. C.P. Woelky, 2, Das Bisthum Culm unter Polen 1466–1774, Danzig.
Żywoty. 1910. Żywoty świętych Pańskich na wszystkie dnie roku podług najwiarygodniejszych źródeł wyjętych z dzieł ojców i doktorów Kościoła św. opracowane podług księdza Piotra Skargi T. J., ojca Prokopa, kapucyna, ojca Bitschnaua, benedyktyna i innych wybitnych autorów, z uwzględnieniem świętych pańskich, błogosławionych i świętobliwych, których wydała ziemia polska aż do najnowszych czasów, Mikołów–Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Kwartalnik Historii Kultury Materialnej
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
