Stary Rynek w Bydgoszczy w świetle źródeł ikonograficznych i kartograficznych (XVII–trzecia ćwierć XIX wieku)

Abstrakt

Przedmiotem rozważań jest Stary Rynek w Bydgoszczy na podstawie materiałów ikonograficznych i kartograficznych. W artykule zamieszczono reprodukcje planów miasta i przedstawienia plastyczne ukazujące widok placu od XVII do trzeciej ćwierci XIX wieku. Są to m.in. prace Erika Jönssona Dahlbergha, Johanna Rudolfa Storna, Juliusa Gretha, Wojciecha Gersona, Paula Bertholda Jaekela, Augusta Wolffa.
W planie urbanistycznym Stary Rynek wyróżniał się elementami szczególnymi: ratuszem, zabudową śródrynkową z kramami, pomnikiem Fryderyka II Wielkiego. Od drugiej połowy XVII w. w krajobrazie placu staromiejskiego dominował kościół oo. Jezuitów o wysokich wieżach górujących nad zabudową przyrynkową Od lat czterdziestych XIX w. nowoczesność na Starym Rynku wyznaczały pierwsze szyldy reklamowe na elewacjach, latarnie gazowe i pompy. Przekazy dostarczają licznych, wiarygodnych i szczegółowych informacji o dziejach zabudowy placu miejskiego, witrynach, stolarce drzwiowej i okiennej, nawierzchni, oświetleniu, urządzeniach technicznych i monumentach. Źródła ikonograficzne mają wartość historyczną, dokumentacyjną, poznawczą, artystyczną i estetyczną. Obraz placu rynkowego zmieniał się nieustannie, pewne fragmenty dawnej zabudowy znikały z krajobrazu, a w ich miejsce wznoszono nowe budowle.