Cmentarz parafialny w Opinogórze i kaplica grobowa hrabiów Krasińskich
Słowa kluczowe:
Opinogóra, Krasiński, cmentarzAbstrakt
Cmentarz parafialny w Opinogórze został założony w 1824 r. przy kościele projektu nieznanego architekta, fundacji hrabiego Wincentego Krasińskiego z 1822 r. Pierwszy pochówek w Opinogórze miał miejsce w 1822 r. Wówczas złożono trumnę z ciałem hrabiny Marii Urszuli z Radziwiłłów Krasińskiej, żony Wincentego Krasińskiego, w kaplicy grobowej Krasińskich, która funkcjonowała przy kościele. Cmentarz parafialny to ciekawy zabytek architektury sepulkralnej. Do najciekawszych a zarazem najstarszych pomników grobowych należy nagrobek Franciszka barona Girardota ufundowany przez gen. Wincentego hrabiego Krasińskiego, który prywatnie był przyjacielem barona Girardota; wykonał go uczeń Pawła Malińskiego, Józef Czerwiński, nadając mu formę obelisku. Nagrobek baronowej Heleny z Hemmersów de La Haye jest najstarszym zachowanym, pochodzi z 1829 r., jednocześnie jest jedynym z płytą żeliwną i w stylu neogotyckim. Kolejnym jest wykonany z piaskowca pomnik nagrobny ks. Alojzego Ludwika Chiariniego, ufundowany przez Wincentego Krasińskiego najprawdopodobniej w 1832 r. Ma kształt skrzyni ustawionej na cokole; w każdym z czterech narożników umieszczono kariatydy inspirowane sztuką starożytnego Egiptu. Skrzynię zdobi ornament roślinny, nawiązujący w formie do głowicy kolumny. Pomnik nagrobny Tomasza Marii Pasteckiego z pierwszej połowy XX w. jest jedynym zabytkowym nagrobkiem figuratywnym na opinogórskim cmentarzu; pomnik sygnował Roman S. Lubowiecki. Na cmentarzu opinogórskim spoczął także płk. Tadeusz Wyleżyński, adiutant generała Krasińskiego, a później gen. Józefa Chłopickiego i cara Mikołaja I. W kościele opinogórskim na uwagę zasługują epitafia. Pierwszym jest marmurowy pomnik hrabiny Marii Urszuli z Radziwiłłów Krasińskiej, wykonany przez Luigi Pampaloniego w 1841 r. W prezbiterium znajduje się marmurowe epitafium synów Zygmunta Krasińskiego z 1875 r., autorstwa Julesa Franceschiniego. Władysław i Zygmunt zostali tu przedstawieni w scenie apoteozy krzyża. W ścianie nawy umieszczono epitafium hrabiny Amelii z Bronikowskich Załuskiej, autorstwa Konstantego Laszczki z 1899 r. Pod kościołem znajduje się kaplica grobowa przebudowana w latach siedemdziesiątych XIX w. wraz z budową nowego kościoła według projektu Wincentego Rakiewicza, fundacji Róży z Potockich Krasińskiej. Autorem projektu krypt jest Jan Kacper Heurich (starszy). Kaplica grobowa składa się z czterech komór. Ostatnią komorę kaplicy grobowej, w której spoczywają ordynaci opinogórscy wraz z wieszczem Zygmuntem Krasińskim, zdobią trzy płaskorzeźby z brązu ze scenami z dzieł wieszcza: Nie- Boskiej Komedii, Irydiona i Przedświtu zaprojektowane w 1877 r., sygnowane przez Julesa Franceschiniego i E. Grueta. J. Franceschini jest autorem projektu płaskorzeźb (oraz wspominanego epitafium synów poety), zaś E. Gruet wykonał odlew w swojej paryskiej giserni.
Pobrania
Bibliografia
Borkowski I. 2000. Śmierci tajemnicze wrota. Językowy świat inskrypcji nagrobnych, W: Dąbrowska A. i Anusiewicz J. (red.) Język a kultura. Językowy obraz świata i kultura, Wrocław,13, 343- 354.
Galicka I. i Sygietyńska H. 1977. Ciechanów i okolice, W: Galicka I. i Sygietyńska H. (red.) Katalog zabytków sztuki w Polsce, 10 [dawne województwo warszawskie], 1, Warszawa: Instytut Sztuki PAN.
Górczyk W. J. 2014. Kościół i kaplica grobowa Krasińskich w Opinogórze, Studia Mazowieckie, 9/23. Pułtusk-Ciechanów: Akadami Humanistyczna w Pułtusku i Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Ciechanowie.103-111.
Górczyk W. J. 2015. Pułkownik Tadeusz Konstanty Wyleżyński. Pomiędzy powinnością oficera a powinnością Polaka. W: A. Szmyt (red.), Między irredentą a kolaboracją: ugoda, lojalizm i legalizm. Dusza Urzędnika – ludzie i ich kariery, Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko Mazurski, 165-180.
Górczyk W. J. 2016. Herb Franciszka barona Girardota, Muzealne Rozmaitości,1 (3), Opinogóra: Muzeum Romantyzmu w Opinogórze, 8-9.
Grzybowski M.M. (red.), 2014. Materiały do dziejów Opinogóry na podstawie archiwaliów diecezjalnych płockich z lat 1820–1885, Płock.
Jendryczko D. 1982. Walory artystyczne pomników powązkowskich. W: Szwankowska H. i Olszewska B. (red.) Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa.
Kondratowicz Ł. 1985. Płaskorzeźby Julesa Franceschiego oparte na motywach utworów Zygmunta Krasińskiego, Roczniki Humanistyczne, 23(4), Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski, 7-18.
Kubalska-Sulkiewicz K. 2003. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa.
Kulikowski A. 2005. Wielki herbarz rodów polskich, Warszawa.
Lis W. (red.) 1978. Diecezja Płocka. Struktura personalno-administracyjna, Płock.
Morawski R. i Nieuważny A. 2008. Wojsko Polskie w służbie Napoleona. Gwardia: Szwoleżerowie, Tatarzy, Eklererzy, Grenadierzy, Warszawa.
Pigoń. S. (red.) 1963. Zygmunt Krasiński, Listy do ojca, Warszawa.
Rudkowski T. M. 2006. Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Wrocław–Warszawa–Kraków.
Sudolski Z. (red.) 1975. Zygmunt Krasiński, Listy do Delfiny Potockiej, 2, Warszawa.
Sudolski Z. 2006. Kobiety w życiu Zygmunta Krasińskiego (studium psychologiczno-obyczajowe), Opinogóra.
Witczak W. 1997. Francois Girardot 1773- 1831. Chirurg polskiego pułku szwoleżerów gwardii Napoleona I. Poznań.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.