Opublikowane: 2018-01-01

Człowiek – środowisko w świetle interpretacji paleoekologicznych danych archeobotanicznych z wybranych stanowisk archeologicznych

Grzegorz Skrzyński

Abstrakt

Szczątki roślin są jednym z podstawowych źródeł informacji o dawnych ekosystemach a ich analizy wnoszą znaczący wkład do badań nad kształtowaniem się i funkcjonowaniem zbiorowisk roślinnych. Badanie te pozwalają także na dokonywanie rekonstrukcji środowiska, w jakim funkcjonowały dawne społeczności ludzkie. Na przykładach z wczesnośredniowiecznych stanowisk archeologicznych w Radomiu i Surażu ukazano podstawowe metody badań paleośrodowiskowych i wnioski płynące z ich interpretacji. Opisano metodę fitosocjologiczną opracowaną przez J. Braun-Blanqueta oraz metodę badania wymagań środowiskowych przygotowaną przez H. Ellenberga, a w Polsce przez K. Zarzyckiego. Przedstawiono również metodę opierającą się na analizie map potencjalnej roślinności naturalnej opracowanych przez zespół W. Matuszkiewicza. Przedstawione przykłady ilustrują możliwości badawcze płynące z paleoekologicznych interpretacji znalezisk makroskopowych szczątków roślinnych. Dzięki nim możliwe jest uchwycenie zależności pomiędzy zjawiskami kulturowymi a lokalnym tłem naturalnych uwarunkowań środowiskowych.

Słowa kluczowe:

archeobotanika, paleoekologia, źródła przyrodnicze, środowisko

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Skrzyński, G. (2018). Człowiek – środowisko w świetle interpretacji paleoekologicznych danych archeobotanicznych z wybranych stanowisk archeologicznych. Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, 66(2), 199–205. Pobrano z https://journals.iaepan.pl/khkm/article/view/1008

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.