W numerze „Etnografii Polskiej” (2022) zajmujemy się antropologią więcej-niż-ludzką, skupiając się na podmiotach nie-ludzkich, jako ważnych aktorach współtworzących relacje w świecie. Inspiracją do tego tematu był cykl tematów podejmowanych w czasie seminariów Zespołu Antropologii Niezdyscyplinowanej. Przyglądamy się, w jaki sposób relacje podmiotów ludzkich i nie-ludzkich mogą być przedmiotem badań etnograficznych oraz w jaki sposób kształtują się relacje społeczne, które nie odnoszą się tylko do ludzi. Interesuje nas sytuacyjna współkonstytucja – stawanie się ludzi i innych istot nie-ludzkich we wzajemnych relacjach (Dépelteau 2018; Strathern 2020).
Wychodząc z krytyki modernistycznych granic, autorzy artykułów zawartych w tomie pokazują, że pojęcie społeczności nie odnosi się tylko do ludzi, ale dotyczy złożonych sieci komunikacyjnych, układów, wymian (w których także pośredniczy technologia), obejmujących ludzi, zwierzęta, rośliny, bakterie itd. (Tsing 2015). Naszym celem jest pokazanie, w jaki sposób materialne i nie-materialne byty (ludzie, rośliny, zwierzęta, polityka, dyskursy) łączą się w nowe wielogatunkowe sieci, w których gromadzą się i układają we wzajemne zależności (Blavascunas 2020).
Proponowany tom jest zaproszeniem do otwartej debaty na temat etnografii wielogatunkowej. Naszym celem jest wsparcie dla tworzenia się środowiska badawczego zajmującego się podobną problematyką. Zakładając, że badania relacji więcej-niż-ludzkich są przedsięwzięciem interdyscyplinarnym, zaprosiliśmy do nadsyłania tekstów nie tylko antropologów i etnografów, ale również przedstawicieli innych dyscyplin, którzy zainteresowani są tematyką antropologii więcej-niż-ludzkiej.