„Wieczny jak piramidy pomnik nieśmiertelnej pamięci”. Uwagi o epitafijnej funkcji portretu trumiennego w okresie nowożytnym
DOI:
https://doi.org/10.23858/KHKM69.2021.4.006Słowa kluczowe:
kultura staropolska, portret trumienny, portret epitafijny, epitafium, missae pro defunctis, chorągiew nagrobna, vexilla epitaphalia, dusza czyśćcowaAbstrakt
Artykuł poświęcono dotychczas nieopracowanej w literaturze przedmiotu kwestii funkcji, jakie portret trumienny spełniał po pochówku. Wizerunek zmarłego zawieszany w przestrzeni sakralnej utrwalał pamięć o nim oraz podkreślał jego „obecność” w czasie liturgii. Podstawą analiz są przede wszystkim inskrypcje identyfikujące zmarłego, towarzyszące wizerunkowi, przeważnie umieszczane na osobnych blachach mocowanych z portretem do trumny. Teksty te często mają formę panegiryku, a zawierają zwroty adresowane głównie do uczestników praktyk religijnych już po pochówku. Inskrypcje odzwierciedlają odmienne wizje zaświatów u katolików i protestantów.
Pobrania
Bibliografia
AAP [Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu], BP-AV [Biskupi Poznańscy. Akta Wizytacyjne], Oporowo, 1667, Visitatio decanatuum Śrem et Krobia a Joanne Francisco Wolski Archidiacono Śremensi a 1667 peracta, sygn. AV 16.
Anioł od św. Teresy. 1651a. Podskarbi według statutu Ewangielii postępujący w J.W.J.M. Panu P. Janie Mikołaju z Żurowa Daniłowiczu, podskarbim wielkim koronnym... przy egzekwiach w Lublinie w kościele WW.O.O. Karmelitów Bosych… R.P: 1650 d. 11 kwietnia pokazany, Poznań (bez paginacji).
Anioł od św. Teresy. 1651b. Zbrojny mocarz śmiercią od mocniejszego Boga zwyciężony, abo kazanie na pogrzebie J.M.P. Pana Stefana z Grudny na Ryczywole Grudzińskiego, Poznań.
Augustyniak Urszula. 1992. Testamenty ewangelików reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa.
Breviarum fidei. 1988. Breviarum fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, wyd. II, oprac. S. Głowa, I. Bieda, Poznań.
Buchwald-Pelcowa Paulina. 1982. Na pograniczu emblematów i stemmatów, [w:] Słowo i obraz. Materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów 29 września–1 października 1977 r., red. A. Morawińska, Warszawa, s. 73–95.
Cieślak Katarzyna. 1992. Kościół-cmentarzem. Sztuka nagrobna w Gdańsku (XV–XVIII w.). „Długie trwanie” epitafium, Gdańsk.
Czyż Anna S. 2015. Pacowska pompa funebris — pamięć o zmarłych jako element propagandy rodu, [w:] Cywilizacja prowincji Rzeczypospolitej szlacheckiej. Cykl II: „Nie wszystek umrę”. Pamięć o zmarłych w kulturze staropolskiej, red. A. Jankowski, A. Klonder, Bydgoszcz, s. 93–110.
Czyż Anna S. 2018. Przekaz symboliczny i propagandowy programów heraldycznych w siedemnastowiecznych żałobnych drukach Pacowskich, czyli „Liliaci” i ich Gozdawa, „Przegląd Wschodni”, t. 14, z. 4 (56), s. 739–765.
Dobrowolski Tadeusz 1956. Uwagi o nagrobku Władysława Jagiełły, „Rocznik Historii Sztuki”, t. 1, s. 7–92.
Dobrowolski Tadeusz. 1962. Malarstwo, [w:] Historia sztuki polskiej w zarysie, red. T. Dobrowolski, W. Tatarkiewicz, t. II: Sztuka nowożytna, cz. 6: Sztuka barokowa 1600–1760, Kraków, s. 370–415.
Dziechcińska Hanna. 1987. Oglądanie i słuchanie w kulturze dawnej Polski, Warszawa.
Dziubkowa Joanna. 1996. Vanitas. Portret trumienny na tle sarmackich obyczajów pogrzebowych, red. J. Dziubkowa, Poznań.
Jankowski Aleksander. 2009. Kościoły drewniane o zdwojonej konstrukcji ścian w Wielkopolsce, Bydgoszcz.
Jankowski Aleksander. 2021. „By umarłą widzieć... okno się musiało w trunnie wyrząć”. Rozważania o początkach portretu trumiennego, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, R. LXIX, nr 1, s. 57–74, https://doi.org/10.23858/KHKM69.2021.1.004 (dostęp 01.10.2021).
Jarczykowa Mariola. 2012. Przy pogrzebach rzeczy i rytmy. Funeralia Radziwiłłowskie z XVII wieku, Katowice.
Karpowicz Mariusz. 1981. Uwagi o przemianach malarstwa i rzeźby polskiej w latach 1711–1740, [w:] Sztuka 1 poł. XVIII wieku. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki Rzeszów, listopad 1978, Warszawa, s. 95–113.
Karpowicz Mariusz. 1983. Sztuka polska XVII wieku, Warszawa.
Karpowicz Mariusz. 1994. Sztuki polskiej drogi dziwne, Bydgoszcz.
Kmita Jan. 1641. [Jan Kmita] Opisanie Porządku przy Ciele S.Pamięci X. Jegomości Pana Wojewody Wileńskiego Hetmana Wielkiego W.X.Litew[skiego] Administratora Mohilowskiego, Bystrzyckiego, etc. Starosty: Y Wszystkiego Actu Pogrzebowego Który się odprawował w Wiżunach Anno 1641 21. Ianuarij, [w:] Proces pogrzebu S. Pamięci Jaśnie Oświeconego Książęcia Je[g]o Mości na Birżach i Dubinkach P.P. Chrzysztopha Radziwiłła Wojewody Wileńskiego, Hetmana Wielkiego W.X.L. Administratora Mohilewskiego, Bystrzyckiego, etc. etc. Starosty, Lubcz, https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/383359/edition/364882/content (dostęp 22.11.2017).
Kozina Irma. 1990. Polskie chorągwie nagrobne i ich związek z ideą militis christiani, „Nasza Przeszłość”, t. 74, s. 237–255.
Kozina Irma, Ostrowski Jan K. 1993. Chorągwie nagrobne, [w:] Sarmatia semper viva. Zbiór studiów ofiarowanych przez przyjaciół prof. drowi hab. Tadeuszowi Chrzanowskiemu, red. J. Baranowski i in., Warszawa, s. 91–138.
Kronika mieszczanina krakowskiego. 1930. Kronika mieszczanina krakowskiego z lat 1575–1595, wyd. H. Barycz, Kraków.
KZSwP. 1963. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. V: Województwo poznańskie, red. T. Ruszczyńska, A. Sławska, z. 3: Powiat gnieźnieński, oprac. T. Ruszczyńska, A. Sławska i in., Warszawa.
KZSwP. 1973. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. V: Województwo poznańskie, red. T. Ruszczyńska, A. Sławska, z. 11: Powiat krotoszyński, oprac. Z. i J. Kębłowscy, Warszawa.
Labudda Alfons. 1983. Liturgia pogrzebu w Polsce do wydania Rytuału Piotrkowskiego (1631).
Studium historyczno-liturgiczne, Textus et Studia Historiam Theologiae in Polonia Excultae Spectantia, vol. XIV, Warszawa.
Le Goff Jacques. 1997. Narodziny czyśćca, przekł. K. Kocjan, posł. Z. Mikołejko, Warszawa.
Łukaszewicz Józef. 1858. Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parafialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej dyecezyi poznańskiej, t. 1, Poznań.
Moisan-Jabłońska Krystyna. 1995. Obraz czyśćca w sztuce polskiego baroku. Studium ikonograficzno-ikonologiczne, Warszawa.
Moszczeński Adam. 1907. Pamiętnik do historii polskiej w ostatnich latach panowania Augusta III i pierwszych Stanisława Poniatowskiego, Warszawa.
Nowicka-Struska Anna. 2006. Elementy teatralne, gest i komunikacja niewerbalna w siedemnastowiecznych kazaniach pogrzebowych, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio FF, Philologiae”, Vol. 24, 71–97.
Pelc Janusz. 2002. Słowo i obraz na pograniczu literatury i sztuk plastycznych, Kraków.
Rok Bogdan. 1965. Człowiek wobec śmierci w kulturze staropolskiej, Wrocław.
Ruszczycówna Janina. 1964. Portret renesansowy i barokowy na Mazowszu, „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie”, t. VIII, s. 167–208.
Rzempołuch Andrzej. 2000. O chorągwiach nagrobnych w Prusach Książęcych, Część I, „Studia Muzealne”, z. XIX, s. 134–156.
Schoenen Paul. 1967. Epitaph, [w:] Reallexikon zur deutschen Kunstgeschichte, Bd. 5, red. L.H. Heydenreich, K.A. Wirtli, Stuttgart, Sp. 872–921.
Starowolski Szymon. 1655. Monumenta Sarmatarum, Viam uniuersae carnis Ingressorum Simone Starovolscio, Cracoviae A.D. M.DC.LV, https://fbc.pionier.net.pl/details/nnzsq28 (dostęp 01.12.2021).
Tazbir Janusz. 1970. Sarmatyzacja katolicyzmu w XVII wieku, [w:] Wiek XVII — kontrreformacjabarok. Prace z historii kultury, red. J. Pelc, Wrocław–Warszawa–Kraków, s. 7–37.
Zlat Mieczysław. 1976. Typy osobowości w polskiej sztuce XVI wieku, [w:] Renesans. Sztuka i ideologia. Materiały Sympozjum Naukowego Komitetu Nauk o Sztuce PAN, Kraków, czerwiec 1973 oraz Sesji Naukowej Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Kielce, listopad 1973, Warszawa, s. 251–292.
