Jedność i różnica w badaniach międzykulturowych

Abstrakt

Cechą współczesnej, nieprofesjonalnej debaty nad kulturą jest upolitycznienie tego pojęcia i rozpatrywanie go w odniesieniu do relacji władzy. Łączy się z tym pogląd, że to wiodące ideologie definiują różnice (religijne, etniczne, płciowe, orientacji seksualnej, wieku) i przyczyniają się do powstania nierzadko stygmatyzowanych odrębnych grup, a tym samym kultur mniejszości. Kultura ujmowana jest w sposób esencjalistyczny, jako odmienna od innych, własność danej grupy i jej niezbywalny wyróżnik. Tymczasem skupienie się na różnicach bez świadomości, że nie są one obiektywnie istniejące, ale konstruowane, oraz przesadne ich akcentowanie skutkują utrwalaniem stereotypów i sprowadzaniem kultur do katalogu odrębności, z pominięciem lub całkowitym zakwestionowaniem istniejących podobieństw. Całkowita oddzielność poszczególnych grup jest wyobrażeniem czy postulowanym stanem rzeczy, lecz terminy podkreślające ich przenikanie się, krzyżowanie, współzależność i relacyjność oddają rzeczywistość lepiej niż „izolacja”