Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Pobierz plik PDF

ZASADY OGÓLNE
Wszystkie czasopisma publikowane przez Instytut Archeologii i Etnologii PAN (w tym „Archeologia Polski”) są recenzowane i deklarują przestrzeganie najwyższych standardów etycznych publikacji. Wszystkie artykuły stojące w sprzeczności z nimi nie zostaną opublikowane. Wszelkie przypadki plagiatów będą zgłaszane.
Autorzy zapewniają pisemnie, że są autorami nadesłanych prac, oraz że artykuł nie został skierowany do publikacji w innym miejscu. Jakikolwiek udział innych autorów czy współpracowników będzie właściwie uznany, a jakiekolwiek partie tekstu zaczerpnięte od innych autorów czy źródeł będą właściwie opisane. Udział instytucji finansujących badania powinien być ujawniony, a także jakikolwiek konflikt interesów, który mógł mieć wpływ na wyniki czy interpretację badań.
Redaktorzy przekazują artykuły do recenzji, starając się uniknąć jakichkolwiek konfliktów interesów pomiędzy autorami, redakcją i recenzentami. Gwarantują także, że wszelkie informacje związane z przesłanymi tekstami są tajne przed ich publikacją.
Recenzenci oceniają teksty jedynie na podstawie ich treści. Recenzentom nie wolno wykorzystywać wiedzy na temat pracy przed jej publikacją. Jeśli uznają, że ich kwalifikacje nie są wystarczające do właściwej oceny badań przedstawionych w manuskrypcie, powinni poinformować redaktora i zrezygnować z podjęcia się procesu recenzyjnego.

ZASADY DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA ARTYKUŁÓW zgłaszanych do „Archeologii Polski”

Artykuł należy przesłać przez platformę OJS czasopisma (w zakładce: Zgłoś artykuł).
Wcześniej należy zapoznać się z poniższymi Zasadami redakcyjnymi oraz przygotować zgłoszenie według tych zasad.
Objętość zgłaszanych tekstów oraz liczbę tabel i rycin należy dostosować do wymogów opisanych w: Działy czasopisma | Archeologia Polski (iaepan.pl).
W przypadku, gdy zgłoszenie nie będzie spełniało wymogów formalnych, nie będzie procedowane.
Wszystkie części składowe zgłoszenia (czyli: Dane o autorze/autorach; Abstrakt i Słowa kluczowe; Tekst główny; Bibliografia; Tabele; Spis tabel; Ryciny; Spis rycin; Streszczenie) powinny stanowić osobne dokumenty zapisane w odpowiednim formacie.
Wszystkie pliki tekstowe powinny być zapisane jako: dokumenty programu Word; czcionką: Times New Roman; wielkość: 12; odstępy pomiędzy znakami: normalne; interlinia: 1,5 wiersza; wyjustowane; marginesy (lewy, prawy, górny i dolny): 2,5 cm; wcięcia akapitowe: 1 tabulator.
Pliki graficzne powinny być zapisane w formacie JPG lub TIFF (wytyczne odnośnie Rycin – zob. poniżej).

Wszystkie zgłaszane pliki (tekst oraz pozostałe elementy manuskryptu) muszą być zanonimizowane i nie zawierać danych osobowych ani żadnych informacji, które mogłyby zidentyfikować autora (autorów).

Dane autora/autorów
Każdy z autorów powinien podać: stopień i tytuł naukowy, imię i nazwisko, afiliację z adresem korespondencyjnym i adresem e-mail oraz indywidualny numer ORCID (Open Researcher and Contributor ID).
Na przykład: Dr Jan Nowak, Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, al. Solidarności 105, 00-140 Warszawa; jan.nowak@gmail.com; ORCID iD: https://orcid.org/XXXXXXX
Wymieniamy tylko jedną afiliację. Podanie numeru ORCID warunkuje przyjęcie tekstu do dalszych etapów procesu edytorskiego.

Abstrakt i Słowa kluczowe
Abstrakt dołączamy do artykułów przeznaczonych do głównych działów czasopisma, czyli ,,Metody i metodologia”, „Studia”, „Dyskusje i polemiki”, a także „Artykuły okolicznościowe”. Powinien zawierać najważniejsze informacje o treści artykułu.
Długość abstraktu – maksymalnie 200 słów.
Słowa kluczowe należy wymienić pod abstraktem. Powinny charakteryzować tematykę, dyscyplinę i epokę, której dotyczy artykuł. Ich liczba powinna wynosić od 5 do 7.

Tekst główny
Alfabet: Tekst oraz pozostałe elementy zgłoszenia, w tym wszystkie używane terminy, nazwiska i nazwy geograficzne, powinny być pisane alfabetem łacińskim. Dlatego zapisy np. cyrylicą, pismem ukraińskim lub hebrajskim powinny być transliterowane. W tym celu prosimy stosować standard PN-ISO 9:2000 (zob. https://www.ejournals.eu/aktualnosci/49/Transliteracja-znakow-nielacinskich-na-lacinskie/).
Sposób przygotowania tekstu (jak powyżej): dokument programu Word; czcionką: Times New Roman; wielkość: 12; odstępy pomiędzy znakami: normalne; interlinia: 1,5 wiersza; wyjustowane; marginesy (lewy, prawy, górny i dolny): 2,5 cm; wcięcia akapitowe: 1 tabulator. Objętość tekstu – zależna od działu, do którego tekst jest kierowany; powinna odpowiadać wymogom zawartym w: Działy czasopisma | Archeologia Polski (iaepan.pl).
Teksty zarówno w języku polskim, jak i w angielskim powinny być przygotowane zgodnie z aktualnymi zasadami ortograficznymi, gramatycznymi i interpunkcyjnymi.
Teksty w języku angielskim powinny być adjustowane lub opracowane przez doświadczonego lub certyfikowanego tłumacza. Nazwisko tłumacza prosimy podać pod tekstem.
Redakcja zastrzega sobie prawo do dokonywania poprawek oraz skrótów w nadesłanych tekstach.
Struktura: tekst powinien zawierać następujące części: wstępną; opis materiałów/źródeł; opis zastosowanych metod badawczych; prezentację wyników badań; interpretację/dyskusję; wnioski/podsumowanie; informacje dotyczące finansowania badań; podziękowania.
Śródtytuły: powinny być pisane wersalikami.
Skróty: w tekście języku polskim należy stosować następujące rozwinięcia lub skróty: 2 poł. XII w.; połowa XII w.; początek X w.; lata czterdzieste XV w.; wiek (stulecie) XII; XII w.; rok 965; 965 r.; wg; rys.; fot.
Poza tym w tekście obowiązują skróty konwencjonalne: np., m.in., tj., tzn., ok., etc., r., w., itp., itd. oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, gdy skracane wyrażenia lub słowa występują na początku zdania.
Nazwy miesięcy oraz dekady określamy słownie (styczeń, luty, lata dwudzieste itd.).
Cytaty: w języku polskim i w językach obcych umieszczamy w cudzysłowie. Przerwy w cytatach powinny być przedzielone nawiasem kwadratowym, np. „Uzupełniające wyrazy [...], bez których...”.
Wyrażenia obcojęzyczne: piszemy kursywą (np. terminus ante quem; come what may).
Nazwiska badaczy: w przypadku powoływania się na jakiegoś autora w tekście za pierwszym razem wymieniamy go z imienia i nazwiska, w kolejnych podajemy tylko inicjał imienia i nazwisko (np. „ Badania Jana Kowalskiego prowadzone były…”; „Ponowne analizy J. Kowalski wykonał…”).
Numeracja rycin i tabel: cyframi rzymskimi lub arabskimi i literami  (np. tabl. V:3; tabl. 6:a, b; ryc. 5:3; ryc. 10:d-f). Jeśli przywołujemy ilustracje i tabele z publikacji zagranicznych, dokonujemy tłumaczenia zapisu na język polski (tzn. Tafel V:3 - powinno być: tabl. V:3; Figure 8.1.1 - powinno być: ryc. 8.1.1; Table 4 - powinno być: tab. 4).
Recenzje: należy podać: imię i nazwisko autora recenzowanej pracy, jej pełny tytuł, nazwę wydawnictwa, miejsce i rok wydania oraz liczbę stron, rycin i tabel (w przypadku wydawnictwa zwartego), a w przypadku pracy publikowanej w czasopiśmie, wydawnictwie zbiorowym – zakres stron pracy, liczbę rycin i tabel.
Kronika: tytuły referatów i komunikatów wymieniane w sprawozdaniach z wydarzeń (zjazdów, konferencji itp.) powinny być podawane w wersji oryginalnej i zapisywane kursywą.

Przypisy
Przypisy dolne: można stosować w tekście głównym; powinny mieć zwięzłą formę. Mogą zawierać komentarze, uzupełnienia bądź informacje dodatkowe do głównej treści. Numerujemy je cyframi arabskimi od 1 do X.
Przypisy w tekście głównym i streszczeniu: odnoszą się do cytowanej literatury; podajemy je w nawiasie okrągłym (np. Kostrzewski 1955, s. 127; Dekówna 2023, s. 190, ryc. 2). Jeśli cytowana jest praca dwóch autorów, to podajemy oba nazwiska (np. Dekówna, Purowski 2012), jeśli zaś trzech i więcej autorów – podajemy nazwisko pierwszego z nich i piszemy „i in.” (np. Gruszka i in. 2013). W przypadku cytowania wydawnictw zwartych seryjnych i nieseryjnych podajemy redaktora/redaktorów pracy, stosując skrót „red.” (np. Kurnatowska red. 1988; Karczewska, Karczewski red. 2001).

Streszczenie
Streszczenie dołączamy do artykułów przeznaczonych do głównych działów czasopisma, czyli „Metody i metodologia”, „Studia” oraz „Dyskusje i polemiki”. Dla tekstów w języku polskim streszczenie będzie publikowane w języku angielskim, zaś dla artykułów w języku angielskim – streszczenie w języku polskim.
Objętość streszczenia: ok. 20% objętości tekstu głównego.
W streszczeniu powinny być uwzględnione: podstawowa literatura cytowana w pracy (według tego samego systemu, co w tekście głównym) oraz odnośniki do rycin i tabel.
O ile autor przesyła streszczenie w języku angielskim, powinien podać imię i nazwisko tłumacza zapisane pod tekstem.

Bibliografia
Bibliografia powinna zawierać pełne zestawienie literatury cytowanej w tekście głównym, a także w przypisach, podpisach pod ryciny i tabelach.
W wykazie wymienia się nazwiska wszystkich autorów każdej z cytowanych prac.
W przypadku, gdy uwzględniona publikacja posiada numer DOI, konieczne jest podanie go na końcu zapisu bibliograficznego (np. Dekówna M. 2023. Reflections on the beginnings of ancient Russian glassmaking, „Archeologia Polski”, 68, s. 181–207, https://doi.org/10.23858/APol68.2023.006).
Sekcje bibliografii: gdy przywoływane są źródła archiwalne, to „Bibliografię” należy podzielić na dwie części: Źródła i Opracowania. W przypadku korzystania z wiadomości/danych na stronach internetowych, należy utworzyć osobną sekcję – Źródła internetowe i wymienić alfabetycznie adresy stron, podając w nawiasach datę dostępu (zob. przykłady poniżej).
Sposób zapisu: nazwy czasopism i wydawnictw ciągłych piszemy w cudzysłowie, a wydawnictw nieseryjnych i seryjnych – bez niego. W dwóch ostatnich przypadkach – podajemy redaktora/redaktorów (inicjał imienia oraz nazwisko) oraz miejsce wydania pracy.
Prace naukowe niepublikowane i archiwalne – tytuł zapisujemy w cudzysłowie, podajemy miejsce powstania i przechowywania pracy.
Na przykład: Florjanowicz P. 2022. „Archeolodzy polscy wobec nazizmu i stalinizmu”, Warszawa, maszynopis pracy doktorskiej, Archiwum IAE PAN w Warszawie; Goslar T. 2011. „Raport z wykonania datowań C-14 w Poznańskim Laboratorium Radiowęglowym (gr. 6/2010)”, Poznań, Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie.
W przypadku cytowania kilku prac danego autora/autorów wydanych w tym samym roku, do roku wydania należy dodać kolejną literę alfabetu (np. Jażdżewski 1970a; Jażdżewski 1970b; Jażdżewski 1970c; itd.).
Przy cytowaniu artykułów i recenzji publikowanych w czasopismach oraz rozdziałów w monografiach konieczne jest podanie zakresu stron, na których się znajdują.
Numery tomów, roczników, zeszytów, numerów czasopism oraz serii wydawniczych podajemy bez skrótów (czyli: nr, t., R., z.), zapisując cyframi arabskimi. Natomiast zakres stron artykułu, rozdziału, recenzji podajemy ze skrótem „s.” (np. „Archaeometry”, 66(1), s. 345-360).
Nazwiska autorów publikacji piszemy normalną czcionką; tytuły artykułów, rozdziałów, monografii – kursywą.
W tytule publikacji w języku angielskim – stosujemy zapis małymi literami, z wyjątkiem nazw własnych oraz pochodnych od nazw własnych (w tym: nazw języków, narodowości i religii).

Bibliografię należy przygotować według poniższego wzoru:
- wydawnictwa zwarte nieseryjne
Bukowski Z. 1976. Elementy wschodnie w kulturze łużyckiej u schyłku epoki brązu, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk.
Galibin V.A. 2001. Sostav stekla kak arkheologicheskii istochnik. Ars vitraria experimentalis, Sankt-Peterburg.
Henderson J. 2000. The science and archaeology of materials, London–New York.
Janowski A. 2019. Metal finds, [w:] M. Rębkowski (ed.), Wolin – the Old Town, 2, Studies on finds, Szczecin, s. 47-88.
Okulicz-Kozaryn J. 2000. Polska północna w młodszym okresie przedrzymskim i w okresie wpływów rzymskich, [w:] M. Kobusiewicz, S. Kurnatowski (red.), Archeologia i prahistoria polska w ostatnim półwieczu, Poznań, s. 287-300.
Kaczanowski P., Parczewski M. (red.), 2005. Archeologia o początkach Słowian, Kraków.
Kostrzewski J., Chmielewski W., Jażdżewski K. 1965. Pradzieje Polski, Wrocław–Warszawa–Kraków.
Krzysiak A., Marczewski M., Skóra K. 2021. Między zniszczeniem a adaptacją. Stosunek społeczności kultury wielbarskiej do obiektów sepulkralnych kultury pomorskiej na przykładzie nekropolii w Wilkowie Nowowiejskim, [w:] A. Michałowski, M. Brzostowicz, M. Kaczmarek, A. Strobin (red.), Ze świata dawnych barbarzyńców. Studia pradziejowe i wczesnodziejowe, Poznań, s. 403-423.
Kruk J., Milisauskas S. 2018. Bronocice: The chronology and development of a neolithic settlement of the fourth millennium BC, Kraków.
Łaciak D., Markiewicz M., Łydżba-Kopczyńska B., Gediga B., August Cz., Hojniak M., Rusek G., Miazga B. 2017. Rekonstruowanie procesu wytwórczego ceramiki – badania nad halsztacką ceramiką malowaną z cmentarzyska w Domasławiu, stanowisko 10/11/12, pow. wrocławski, [w:] S. Siemianowska, P. Rzeźnik, K. Chrzan (red.), Ceramika i szkło w archeologii i konserwacji, Wrocław, s. 179-205.
Moretti C., Hreglich S. 2013. Raw materials, recipes and procedures used for glass making, [w:] K. Janssens (red.), Modern methods for analysing archaeological and historical glass, 1, Chichester, s. 23–47.
Orton C., Huges M. 2013. Pottery in archaeology. Second edition, Cambridge.
Sobkowiak-Tabaka I. 2017. Rozwój społeczności Federmesser na Nizinie Środkowoeuropejskiej, Poznań.
Włodarczak P. 2006. Kultura ceramiki sznurowej na Wyżynie Małopolskiej, Kraków.

- wydawnictwa zwarte seryjne
Boroń T. 2014. Mikroregion Nieborowej na Polesiu Lubelskim: od epoki kamienia po wczesną epokę brązu, Vetera et nova. Opracowanie źródeł archeologicznych z zasobów IAE PAN nowymi metodami badawczymi, 3, Warszawa.
Gaimster D.R.M. 2006. The historical archaeology of pottery supply and demand in the Lower Rhineland, AD 1400-1800, BAR International Series, 1518, Oxford.
Głosek M. 1998. Dwór murowany w Bąkowej Górze, Acta Archaeologica Lodziensia, 42, Łódź.
Górski J. 2007. Chronologia kultury trzcinieckiej na lessach Niecki Nidziańskiej, Biblioteka Muzeum Archeologicznego w Krakowie, 3, Kraków.
Ignaczak M., Romańska A. 2014. Osada kultury łużyckiej w Wilenku, gm. Szczaniec, woj. lubuskie, stan. 16 (AUT nr 49). Archeologiczne badania ratownicze na trasie autostrady A2, Via Archaeologica Posnaniensis, Źródła archeologiczne z badań wykopaliskowych na trasach dróg i autostrad, 9, Poznań.
Latałowa M. 2007. Gospodarka człowieka w diagramach pyłkowych, [w:] M. Makohonienko, D. Makowiecki, Z. Kurnatowska (red.), Studia interdyscyplinarne nad środowiskiem i kulturą w Polsce, Środowisko – Człowiek – Cywilizacja, 1, Poznań, s. 171-187.
Natuniewicz-Sekuła M. 2019. The craft of the goldsmith in the society of the Wielbark culture from the Roman period – case study of the cemetery at Weklice, [w:] A. Cieśliński, B. Kontny (red.), Interacting Barbarians contacts, exchange and migrations in the first millennium AD, Neue Studien zur Sachsenforschung, 9, Warszawa, s. 297-307.
Nowakowski D. 2016. Überlegungen zum frühmittelalterlichen Siedlungskomplex Gustau (Gostyń) in Niederschlesien aufgrund archäologischer und toponomastischer Quellen, [w:] F. Biermann, T. Kersting, A. Klammt (red.), Die frühen Slawen - von der Expansion zu gentes und nationes, Beiträge zur Ur- und Frühgeschichte Mitteleuropas 81(1), Langenweissbach, s. 241-257.
Urbańczyk P., Trzeciecki M. (red.), 2016. Czersk. Wzgórze Zamkowe: badania 1974-1983, Origines Polonorum, 10, Warszawa.
Zbrueva A.V. 1952. Istoriâ naseleniâ Prikam’â v ananinskuû èpohu, Materialy i issledovaniâ po arheologii SSSR, 30, Moskva.

- czasopisma
Antosik Ł., Maik J. 2017. Późnośredniowieczne krosna tkackie w świetle środkowoeuropejskich znalezisk archeologicznych, „Archaeologia Historica Polona”, 25, s. 285-299, https://doi.org/10.12775/AHP.2017.013
Błoński M. 2021. Ponowne spojrzenie na wyniki badań grodu książęcego w Błoniu, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, 69(2), s. 219–234, https://doi.org/10.23858/KHKM69.2021.2.005
Buko A., Bogdanowicz W., Molak M., Skrzyńska K., Krasnodębski D. 2020. Medieval populations of the Mazovian-Rus’ frontier in the time of Christianization. Preliminary results of archaeological and genetic analyses, „Archäologisches Korrespondenzblatt”, 50(4), s. 579–600, https://doi.org/10.11588/ak.2020.4.82369
Chmiel-Chrzanowska M., Adamczyk M. 2022. The settlement and economy of the Pyrzyce Lowland in the pre-Roman and Roman Iron Ages, „Przegląd Archeologiczny”, 70, s. 115-136, https://doi.org/10.23858/PA70.2022.2613
Czekaj-Zastawny A., Goslar T., Irish J.D., Kabaciński J. 2018. Gebel Ramlah – a unique newborns’ cemetery of the Neolithic Sahara, „African Archaeology Review”, 35, s. 393-405, https://doi.org/10.1007/s10437-018-9307-1
Durdík T. 2010. Několik poznámek k české hradní každodennosti, „Archaeologia historica” 35(1-2), s. 45-61.
Kadrow S.R., Zakościelna A. 2023. The origin of the trough retouch in the Lublin-Volhynian culture, „Sprawozdania Archeologiczne”, 74(1), s. 157–186, https://doi.org/10.23858/SA/74.2022.1.3051
Kiosak D., Kotova N., Demchenko O., Bardeckyi A., Werra D.H. 2023. Verifying the chronology of Ukrainian neolithic, „Praehistorische Zeitschrift”, 98(2), s. 419-436. https://doi.org/10.1515/pz-2022-2058
Kolenda J., Zamelska-Monczak K. 2021. The north or the south? Early medieval ceramics decorated with a zoned ornament – the result of local changes or interregional contacts?, „Archeologické rozhledy”, 73, s. 423-454, https://doi.org/10.35686/AR.2021.13
Mecking O. 2013. Medieval lead glass in Central Europe, „Archaeometry”, 55(4), s. 641–662, https://doi.org/10.1111/j.1475-4754.2012.00697.x
Purowski T., Kępa L., Wagner B. 2018. Glass on the Amber Road: the chemical composition of glass beads from the Bronze Age in Poland, „Archaeological and Anthropological Sciences”, 10(6), s. 1283-1302, https://doi.org/10.1007/s12520-016-0443-8
Strobin A. 2023. Groby szkieletowe w kulturze oksywskiej, „Archeologia Polski”, 68, s. 91-160, https://doi.org/10.23858/APol68.2023.004
Strzyż P. 2017. Militaria z zamku Wołek na Górnym Śląsku, „Acta Militaria Mediaevalia”, 13, s. 55-82.
Wywrot-Wyszkowska B. 2019. Die Wiederverwertung von Rohstoffen und die Verwaltung von Produktionsabfällen in spätmittelalterlichen Ostseestädten im Spiegel archäologischer Quellen, „Fasciculi Archaeologiae Historicae”, 32, s. 101-115, https://doi.org/10.23858/FAH32.2019.007
Valde-Nowak P., Cieśla M., Kraszewska A., Kerneder-Gubała K., Rak K., Wawrzczak M. 2016. Sites from the Stone Age in Dunajec river upper catchment basin – new perspective, „Acta Archaeologica Carpathica”, 51, s. 293-306.

- recenzje
Barford P. 2021. (rec.) Three publications about archaeology of a segment of the First World War’s forgotten eastern front, „Archaeologia Polona”, 59, s. 189–201, https://doi.org/10.23858/APa59.2021.2869
Danielewski M. 2021. (rec.) Dariusz Adamczyk, Monetarisierungsmomente, Kommerzialisierungszonen oder fiskalische Währungslandschaften? Edelmetalle, Silberverteilungsnetzwerke und Gesellschaften in Ostmitteleuropa (800-1200), Wiesbaden 2020, „Slavia Antiqua”, 62, 435-439, https://doi.org/10.14746/sa.2021.62.19
Minta-Tworzowska D. 2016. (rec.) Emmanuel Anati (red.), Meaning of abstract signs?, Expression 2016, nr 13, „Folia Praehistorica Posnaniensia”, 21, s. 533-538, http://dx.doi.org/10.14746/fpp.2016.21.23

- źródła internetowe
Digitales Wörterbuch. 2021. Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache. Der deutsche Wortschatz von 1600 bis heute, https://www.dwds.de/wb/Anger (dostęp 10.02.2021).
Klein R. 2019. Metropolitan Jewish cemeteries in Central and Eastern Europe, wykład w Polin Muzeum Historii Żydów Polskich, Warszawa, 29.05.2019, https://polin.pl/en/event/metropolitan-jew-ish-cemeteries-in-central-and-eastern-europe (dostęp 12.03.2022).
Kubiatowski Z. 2016-2019. Wywiady z Profesorami Archeologii, ArcheoTV, https://www.youtube.com/watch?v=nZSAy41Q3f8 (dostęp 10.01.2023).
Sprawozdania PAN. 2015-2018. Sprawozdania z działalności statutowej 2015-2018, Warszawa, „Biuletyn Informacji Publicznej. Polska Akademia Nauk”, https://bip.pan.pl/artykuly/78/sprawozdanie-roczne (dostęp 20.01.2023).
Zabytki. 2022. Zabytki. Wykopaliska II, [w:] W. Gryta (red.), Kraśnickie Towarzystwo Regionalne, http://www.regionalista.pl/ (dostęp 26.01.2022).

Tabele
Dokument programu: Word; czcionka: Times New Roman; wielkość: 10; odstępy pomiędzy znakami: normalne; interlinia: 1,0 wiersz. „Główki” tabeli (górna i boczna) powinny być oddzielone podwójną linią.
Liczba tabel – zależna od działu, do którego tekst jest kierowany; powinna odpowiadać wymogom zawartym w: Działy czasopisma | Archeologia Polski (iaepan.pl)
Tabele numerujemy cyframi arabskimi.
Tytuł tabeli należy podać nad tabelą oraz włączyć do spisu tabel. Tytuł tabeli powinien zawierać też źródło danych i autora opracowania.
Na przykład: Tabela 1. Zawartość składników głównych (w % wagowych) w szkłach HMG i LMHK z epoki brązu z Polski; Tabela 2. Proporcje Cr/La oraz Zr/Ti w HMG z Polski. Obliczenia na podstawie Purowski, Kępa, Wagner (2018).

Spis tabel
Powinien zawierać tytuły wszystkich tabel załączanych do artykułu wraz z objaśnieniami do tabel i stanowić osobny plik zgłoszenia.

Ryciny
Wszystkie materiały ilustracyjne, tj. rysunki, mapy, fotografie, tablice, wykresy itp., nazywane są rycinami. Przyjmujemy dla nich wspólną, ciągłą numerację – od 1 do X, cyframi arabskimi. Elementy wewnętrzne rycin i znaki graficzne w legendzie oznacza się małymi literami, według kolejności w alfabecie (np. Ryc. 1:a; Ryc. 2:d-f; 8:b).
Każda rycina powinna stanowić oddzielny plik zgłoszenia. Format pliku: TIFF lub JPG.
Liczba rycin – zależna od działu, do którego tekst jest kierowany; powinna odpowiadać wymogom zawartym w: Działy czasopisma | Archeologia Polski (iaepan.pl).
Jakość rycin: minimum 600 dpi. Wielkość rycin:  12,5 x 19,5 cm – dostosowana do wymiarów szpalty (formatu B5 czasopisma).
Ryciny powinny być cytowane w tekście w kolejności od 1 do X. Każda rycina powinna być zaopatrzona w skalę liniową.
Należy podać źródło ryciny (publikację, opracowanie, zasoby archiwalne) oraz określić jej Autora.
W podpisie do ryciny oraz cytując ryciny w tekście polskim stosujemy następujące skróty: Rys.; Fot., Wg.
Na przykład: Ryc. 2. Cmentarzysko z grobami w obstawach kamiennych w Łączynie Starym, pow. mławski. Wydzielone sektory cmentarne: a – mężczyzna; b – kobieta; c – dziecko; d – płeć biologiczna odmienna od kulturowej lub nieustalona. Wg Rauhuta i Długopolskiej 1972, ryc. 119; oprac. K. Skrzyńska.

Spis rycin
Powinien zawierać podpisy do wszystkich rycin w artykule i stanowić osobny dokument, element zgłoszenia.