Opublikowane: 2016-01-01

Wieliszew, powiat legionowski, stanowiska III, VIb; wykopy XVI, XVIIc: przyczynek do rozważań nad wytwórczością krzemienną schyłkowego mezolitu (przemysł kokrowski)

Tomasz Boroń , Małgorzata Winiarska - Kabacińska

Abstrakt

Treścią artykułu jest analiza krzemieniarstwa schyłkowego mezolitu ze stanowiska Wieliszew III i VIb w centralnej Polsce. Obejmowała ona dwie krzemienice z wykopu XVI i XVIIc. Cechami przemysłu kokrowskiego, które stanowiły podstawę jego wydzielenia, są: znacząca przewaga skrobaczy w stosunku do drapaczy, obecność techniki łuszczniowej, mikrolityzacja wyrobów oraz zubożenie zestawu zbrojników, ograniczających się głównie do trapezów. Obserwacjom traseologicznym poddano wytwory krzemienne w liczbie 136 sztuk, pochodzące z wykopu XVIIc. Wykazały one duży stopień zużycia. Zdecydowana większość została zastosowana do skrobania, przede wszystkim skóry. Poza tym narzędzia wykorzystano do obróbki drewna i kości, a mikrolity pełniły funkcję zbrojników stanowiących elementy uzbrojenia.

Tłumacz: Beata Kita

Słowa kluczowe:

mezolit, Mazowsze, Wieliszew (Polska), analiza traseologiczna, analiza funkcjonalna

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Boroń, T., & Winiarska - Kabacińska, M. (2016). Wieliszew, powiat legionowski, stanowiska III, VIb; wykopy XVI, XVIIc: przyczynek do rozważań nad wytwórczością krzemienną schyłkowego mezolitu (przemysł kokrowski). Archeologia Polski, 61, 25–72. Pobrano z https://journals.iaepan.pl/apol/article/view/199

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.